André Korthuis woont al zijn hele leven in de kleine wijk rond Buurthuis De Maagdenpalm. Een paar straten maar, een eind buiten de kern van Wildervank, bij de Scheepsjoagersbrug over het kanaal. Nog net geen Drenthe. Iedereen kent er André en zijn vrouw Annie, beheerders van de ijsbaan (meer dan 75 jaar oud!), drijvende krachten achter de vrijwilligers op Burendag in september. Aan de keukentafel zijn al heel wat prachtige plannen geboren, altijd met ‘Noaberschap’ en leefbaarheid in het achterhoofd. “De wijk samen opkrikken!”
“De kracht van Burendag? Meer saamhorigheid, minder eenzaamheid. En je hoort nog eens spontaan een verfrissend idee voor de wijk.”
Eerst was er alleen een Koek & Zopie bij de ijsbaan, met soep en worst. Nog steeds is het buurthuis best simpel, een paar geschakelde units met dunne wanden. Maar o, o, o, wat kan het er gezellig zijn! Op Burendag het feestelijke middelpunt. “De invulling van die Burendag is elk jaar weer anders. Soms een doe-dag, samen dingen opknappen. Dit jaar waren er luchtkussens voor de kinderen, vlaggetjes buiten, binnen spelletjes, kopje koffie of thee. Lekker laagdrempelig. Dat doen we bewust zo. Vroeger woonden hier veel gezinnen, nu ook wel alleenstaanden die geen huis in Veendam konden krijgen. Die singles hebben wel eens de neiging om een teruggetrokken bestaan te leiden. ’s Morgens even naar de winkel, de rest van de dag zie je ze niet meer. Al komen er maar twee van die mensen een praatje maken, dan is Burendag al dik geslaagd!"
André en Annie zitten nog vol goede ideeën. Hun vingers jeuken om van een verwaarloosd, overwoekerd landje een biologische volkstuin voor de buurt te maken. Met bijen, een oogstmarkt en gratis pluktuin voor de minima. “In de tijd van onze ouders had iedereen een eigen groentetuin. Heel normaal.”
“Altijd als ze op televisie of in de krant willen laten zien hoe mooi de provincie is, gaat het over de streek boven Groningen. Is het onderwerp werkloosheid of verslaving, of analfabeten, dan komen de cameraploegen naar de Pekela’s. Zo krijg je natuurlijk nooit een positief beeld. Er zijn hier genoeg leuke, positieve dingen! Wij wonen hier. Wij leven hier.”
- Dankjewel, André en Annie –
Foto: Reyer Boxem. Tekst: Hans Schrijer
Lees meer verhalen