Als de roodwitte shirts van de jeugdelftallen van VV Ezinge hangen te drogen, hebben ze misschien wel het mooiste uitzicht van Nederland. Vanaf de statige boerderij van Sandra Pettinga golft een idyllische groene weide met hagen en bomen richting de dorpskern bovenop de dubbele wierde in de verte. Centraal in dat ‘schilderijtje’ de kerktoren van Feerwerd. De buurman, boer Gerard, maait de speelvelden van de club. Sandra runt de kantine. Onder andere!
“Ik doe het niet alleen hoor, met elkaar redden we het hier!”
Haar taken zijn haar een beetje “in de schoot geworpen”. Zoals bij elke kleine amateurclub, waren de elftalleiders lastig te vinden. De jonge jongens die trainer zijn, moeten op wedstrijddagen zelf spelen. “Iedereen heeft het maar druk tegenwoordig, maar je maakt mij niet wijs dat je voor zoiets moois geen gaatje in je agenda kunt vinden!” Nu is zij naast kantinebeheerder ook elftalbegeleider van het JO11 team. Haar jongste zoon van 9 speelt mee, zijn broertje van 13 hoort bij de JO14. Onder de ouders is er een goedwerkend rouleersysteem: wie rijdt naar uitwedstrijden (Winsum, Eenrum, Zuidhorn) neemt ook de zware tas met 13 of 14 bezwete en bemodderde shirts en broeken mee naar huis. Sandra zorgt dat de kantine lekker loopt, vooral na de vakantie best veel werk. Er zijn gelukkig nooit vervelende toestanden in de bar: “Het is hier heel gemoedelijk allemaal.” Ze maakt ook de (soms ingewikkelde) roosters met vertrektijden, adressen van de tegenstander en afmeldingen van spelers. Weekendje weg met de ouders, ziek, geblesseerd, dat soort dingen.
En dat terwijl Sandra privé ook niet bepaald stilzit. Zware nachtdiensten in de palliatieve zorg; aan iemands bed of als oproepkracht aan de telefoonlijn voor noodgevallen. “Best pittig. Dan belt de doktersdienst midden in de nacht of ik even een katheter kan komen aanbrengen.” Daarnaast doet ze de administratie van het bedrijf dat ze samen met haar man heeft, de verhuur van kleine hijskranen. Veel tijd en energie gaat zitten in de verbouwing van de oude boerderij uit 1905, waar ze nu een jaar wonen.
“Ik heb het er allemaal graag voor over hoor, mijn vrijwilligerswerk voor de club. Je moet er gewoon tijd voor maken. Het is toch geweldig om het plezier van de sportende kinderen iedere keer weer te zien!”
- Dankjewel, Sandra –
Foto: Reyer Boxem. Tekst: Hans Schrijer
Lees meer verhalen